KOMPLEKS KONWICKI Materiały z sesji naukowej zorganizowanej w dniach 27-29 października 2009 roku przez Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ oraz Wydział Polonistyki UJ

Szczegóły produktu Sześćdziesięcioletnia twórcza aktywność Tadeusza Konwickiego zaowocowała dziełami, które weszły do kanonu literatury polskiej dwudziestego wieku i do klasyki powojennego filmu. Konwicki dzisiaj, postać widziana z perspektywy, zyskał sobie pozycję należną mistrzowi duchowemu i jako taki budzi fascynację albo sprzeciw, nigdy obojętność. Wypełniając przestrzeń między słowem a obrazem, pomiędzy mitem a biografią, zarazem zapętlił i rozwiązał "kompleks", który odtąd nosić będzie jego imię. Książka niniejsza jest próbą dotarcia do głębi tego kompleksu w nowych okolicznościach historycznych i w nowym otoczeniu intelektualnym. Z uwzględnieniem zmienionych warunków społeczno-politycznych i najnowszych metod badawczych pozwalających na to, byśmy mogli zobaczyć innego pisarza i reżysera, który - być może - tak naprawdę dopiero teraz przeżywa swój czas w czyśćcu recepcji. SPIS TREŚCI Słowo wstępne POLSKOŚĆ – POLITYKA – XX WIEK Nina Taylor-Terlecka, Tadeusz Konwicki – emigrant avant la lettre Świat wysiedlonych Tradycja mickiewiczowska i wrażliwość „emigrancka” Dwojemirie Dekalog emigranta Hanna Gosk, Zaczynając od Rojstów i Władzy Tadeusza Konwickiego spotkania z Imperium Brigitte Gautier, Urządzenie i dyskurs Władzy Dyskurs Urządzenie Stefan Chwin, Samobójstwo altruistyczne w Małej apokalipsie Tadeusza Konwickiego Józef Olejniczak, Taka mała apokalipsa i kompleksy Aleksander Fiut, Konwickiego quasi-traktat o ubecji PODMIOT – PAMIĘĆ – AUTOBIOGRAFIA Judith Arlt, Portret zbiorowy, czyli tworzenie (doskonałego) świata Dorota Siwor, Między infantylizmem a dojrzałością, czyli o dzieciństwie w powieściach Tadeusza Konwickiego Przemysław Koniecki, O „snach” w „senniku bez snów”. Między oniryzmem a autotematyzmem „Zapadałem w jakiś dziwny letarg” Huczenie Soły Dołek w brodzie Justyny „Łzawiłeś te niewinne karty papieru” Wokół skreśleń w rękopisie powieści Palinodia Miłosz Kłobukowski, „Traktat o tragiczności i błazeństwie”, czyli Tadeusza Konwickiego kompleks tragiczny Agnieszka Morstin-Popławska, Uwolnienie pamięci jako święto totalne w Jak daleko stąd, jak blisko Anna Saignes, Mała apokalipsa, czyli udana profecja MĘSKOŚĆ – CIELESNOŚĆ Katarzyna Zechenter, „Prawdziwi mężczyźni”– honor i erotyka w twórczości Tadeusza Konwickiego Wojciech Klimczyk, Fizyczność absurdu. Wczesne filmy Tadeusza Konwickiego na tle powojennej myśli egzystencjalno-fenomenologicznej Egzystencja jako cielesność Ciało dynamiczne, ciało absurdalne Spotkanie na plaży Potknięcia i upadki Fizyczność absurdu Anna Szczepańska, My, mężczyźni. Relacje homospołeczne w sylwach Tadeusza Konwickiego TWÓRCZOŚĆ JAKO DIALOG Tadeusz Lubelski, Bungo. Nieznany scenariusz według Witkacego Joanna Walewska, Dolina Issy Tadeusza Konwickiego, czyli o nakładaniu się biografii Małgorzata Terlecka-Reksnis, Rola Gustawa Holoubka w teatralnej inscenizacji Dziadów (1967) w filmowym zwierciadle Lawy (1989) Eksperyment Gra z postacią Duch czasów Improwizacja utrwalona Czas odnaleziony KONIECZNOŚĆ I NIEKONIECZNOŚĆ PISANIA Stanisław Bereś, Opera ultima, czyli zamknięte drzwi Lidia Koszkało, Ostatnia sylwa Tadeusza Konwickiego Jakub Momro, Obowiązek pisania Obowiązek jako przymus Przyjemność i nuda powtórzeń Marzenie o metamorfozie Mit autentyczności Rozkosz i histeria „Władza” i władza, Prawda i prawda Masturbacja, czyli écriture Indeks tytułów Indeks nazwisk Noty o autorach