Akt twórczy jako mimesis. „Dziś są moje urodziny” – ostatni spektakl Tadeusza Kantora

Szczegóły produktu Monografia ostatniego, nieukończonego spektaklu twórcy Cricot 2. W oparciu o niepublikowane dotąd źródła (zarejestrowane na taśmach wideo próby spektaklu, rękopisy Tadeusza Kantora, rysunki itp.) autor odtwarza proces powstawania przedstawienia, przerwany przez śmierć reżysera. Interpretacje koncentrują się tu wokół cząstkowych ujawnień dzieła, mających miejsce za życia artysty. Książka składa się z sześciu rozdziałów przybliżających skomplikowane zależności między artystą-autorem i dziełem „w toku”. Proces tworzenia inscenizacji „Urodzin” jest ujmowany jako wysiłek poszukiwania pamięciowych śladów i ich powtarzania w scenicznej reprezentacji, a rola Tadeusza Kantora – jako demiurga, który kulminuje i przekracza postawy przyjmowane przez siebie w poprzednich przedstawieniach Teatru Śmierci. SPIS TREŚCI WPROWADZENIE I. STAN BADAŃ NAD OSTATNIM DZIEŁEM TADEUSZA KANTORA 1. Kilka uwag do bibliografii podmiotowej i przedmiotowej Tadeusza Kantora 2. Ślady i źródła: niepublikowane rękopisy, rysunki, nagrania 3. Recepcja scen do spektaklu. Pomiędzy epifanią a fikcją II HERMENEUTYKA. POGŁĘBIENIE ANALIZ STRUKTURALNYCH MARGINALIZUJĄCYCH OBECNOŚĆ ARTYSTY W PRZESTRZENI DZIEŁA 1. Droga ku własnemu centrum. Kantorologiczne dominanty metodologiczne 2. Granice dyskursu strukturalno-semiotycznego na przykładzie partytury Wielopole, Wielopole Tadeusza Kantora III ARTYSTA PRZED SAMYM SOBĄ. SZTUKA INTYMNEJ MIMESIS 1. Przekroczyć śmierć w teatrze 2. Tadeusz Kantor – idealny widz własnego spektaklu 3. Epifanie siebie. Epifanie czasu przeszłego Od szkicu ręki szkicującej do reżyserowania siebie Pokój z obrazami jako scena IV DZIEŁO W PROCESIE. OD PIERWSZYCH POMYSŁÓW DO PARTYTURY 1. Zapiski intymne, obrazy i rysunki jako mapa procesu twórczego Obrazy – okna samego siebie Chwile twórcze: rysunki, notatki i szkice 2. Epifanie i dyskurs – dualizm procesu twórczego Od pomysłów i zapisków do pierwszej próby spektaklu Między epifanią a dyskursem Artystyczna hermeneutyka doświadczania siebie Prywatność i polityka Zewnętrzna przestrzeń wewnętrznej wolności Spektakl jako przestrzeń dla własnej śmierci V POWSTAWANIE SPEKTAKLU – ZARYS PROCESU TWÓRCZEGO 1. Pierwsza próba. Odczyt wewnątrz przestrzeni własnego wspomnienia 2. Pomiędzy przeszłością a wyobraźnią. Realność próbowana Etap pierwszy Etap drugi Etap trzeci. Uzewnętrznianie VI STRZĘPY CZASU NA NOWE POSKLEJANE 1. Okna na pamięć czy na powtórzonego siebie? Dwa spektakle w jednym przedstawieniu. Druga odsłona problemu Ucieczka od źródeł siebie 2. Dziś są moje urodziny – teatr niewidzialnych epifanii ZAKOŃCZENIE. MOJA SZTUKA, MÓJ CZAS, MOJA JEDYNA REALNOŚĆ BIBLIOGRAFIA INDEKS NAZWISK INDEKS RZECZOWY SPIS ILUSTRACJI SUMMARY