Słownik polskiej krytyki literackiej 1764-1918, t. 1-3

Szczegóły produktu Osobowa część Słownika polskiej krytyki literackiej 1764–1918 jest kontynuacją większego zamierzenia rozpoczętego wydaną w 2016 r. częścią rzeczową publikacji (Słownik polskiej krytyki literackiej 1764–1918. Pojęcia – problemy – przekroje). Zawiera hasła osobowe – opracowane przez badaczy i badaczki z prawie wszystkich polskich ośrodków naukowych – prezentujące sylwetki i działalność krytyków literackich, historyków i teoretyków literatury oraz innych ludzi pióra, którzy podejmowali refleksję nad piśmiennictwem im współczesnym i nad ogólnymi problemami twórczości literackiej. Podobnie jak w części pierwszej hasła obejmują twórców działających od początków polskiej nowoczesności w 2. poł. XVIII w. aż po koniec I wojny światowej, który zamyka polski długi wiek XIX. Tak wyprofilowane ramy czasowe pozwalają śledzić rozwój i przemiany ogólnie pojętej krytyki literackiej towarzyszącej różnym tendencjom kulturowo-literackim i piśmiennictwu funkcjonującemu w epoce zaborów. W przyjętej perspektywie temporalnej można też obserwować zmieniające się sposoby rozumienia roli krytyki, pojmowania jej zadań, a także przemiany dyskursu krytycznego związane z historyczną i ogólnokulturową sytuacją literatury. Słownik został wzbogacony materiałowo suplementem w polskiej i angielskiej wersji językowej zamieszczonym na stronie internetowej projektu, zawierającym wykaz i charakterystykę czasopism kulturowo-literackich, w których publikowali przedstawiani krytycy. Wykaz ten – poza wartością informacyjną – pozwala dostrzec nieustannie trwającą aktywność wielu ośrodków życia kulturowego oraz zaangażowanie dużej rzeszy nie tylko krytyków, ale i wydawców, redaktorów, współpracowników, których wysiłek tworzył ciągle żywą kulturę polską.