O łacinie tylko dobrze. De lingua latina nil nisi bene. Język łaciński i grecko-łacińskie dziedzictwo kulturowe we współczesnej Europie

Szczegóły produktu Jak łacina, mowa małego plemienia z nad Tybru, opanowała tereny od Afryki po Skandynawię, od portugalskiego Cabo da Roca po ziemie Rzeczyposopolitej? Czy łacina na pewno jest językiem martwym? Jak każdy z nas, nie zdając sobie nawet z tego sprawy, posługuje się na co dzień językiem łacińskim? Co wspólnego ma pracownik poczty rzymskiej z ekspresem do kawy, barbarzyńca z brawami, bogini Junona z narodową mennicą, i w jaki sposób łacińska tela (tkanina) stała się toaletą? Jak łacińskie sentencje pomagają nam znaleźć receptę na szczęśliwe życie? Czego możemy nauczyć się od greckich i rzymskich mistrzów słowa, aby mówić pięknie i przekonująco? To tylko kilka z wielu pytań, na które czytelnik znajdzie odpowiedź w książce O łacinie tylko dobrze. Książka O łacinie tylko dobrze nie jest nudnym wykładem z gramatyki łacińskiej, ale opowieścią o języku, który, wbrew potocznej opinii, cały czas żyje, jest obecny w naszych rozmowach i pomaga nam lepiej zrozumieć siebie i świat. Marek Hermann jest wykładowcą języka łacińskiego w Centrum Językowym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W książce O łacinie tylko dobrze wykorzystuje on swe wieloletnie doświadczenie nauczyciela akademickiego. Jego aktywność zawodowa nie ogranicza się do pracy dydaktycznej, lecz obejmuje także działalność naukową. W swej pracy naukowej zajmował się zagadnieniami astronomicznymi w literaturze greckiej i rzymskiej oraz rekonstruował obraz nieba gwieździstego starożytnych Greków i Rzymian. Aktualnie tematem jego badań jest retoryka i dialektyka starożytna, jej historia, teoria oraz oddziaływanie antycznej sztuki elokwencji na współczesne koncepcje retoryczne. Efektem tych badań są publikacje poświęcone takim zagadnieniom jak: figury retoryczne (zwłaszcza pytania retoryczne), prawdopodobieństwo jako środek perswazyjny, sofizmaty retoryczne, sofistyczna sztuka wymowy, retoryka i dydaktyka. Spis treści Wstęp Łacina matką języków europejskich Historia łaciny od założenia miasta Początki języka łacińskiego Łacina wyrusza w świat Łacina wchodzi na salony, czyli jak mowa łacińska stała się językiem literackim Historia łaciny po upadku miasta Łacina chrześcijańska zdobywa Europę Łacina językiem filozofii i teologii Łacina po liftingu, czyli łacina renesansowa Epoka nowołacińska, czyli łacina w dobie nowoczesności Łacińskie córki Mowa włoska – najwierniejsza córka łaciny Mowa francuska i prowansalska – córki wyemancypowane Mowa hiszpańska i katalońska – córki oddane Mowa portugalska – ostatni kwiat Lacjum Mowa rumuńska – piękność z Dacji Mowa retoromańska – córka mizantropka Mowa angielska i niemiecka – córki przybrane Polacy nie gęsi, też łacinę znają Łacina wokół nas! Od rzymskiego alfabetu do współczesnej książki Kalendarz Uczymy się w łacińskiej szkole, studiujemy w łacińskim uniwersytecie Łacina w nauce Niebo starożytnych Greków i Rzymian Twarde prawo, ale prawo Medycyna i nauki przyrodnicze Filozofia Łacina w Kościele Łacińskie kryptogramy, wiersze wizualne, inskrypcje, zagadki Carmina figurata (wiersze wizualne) Puzzle Archimedesa Graffiti Aenigmata (zagadki) Jak być szczęśliwym, czyli sentencje łacińskie Co zrobić, aby szkoła była miejscem miłym i przyjemnym? Praca – nie dla samych pieniędzy pracuje człowiek Czy pieniądze są źródłem szczęścia? Marzenie każdego człowieka, czyli jak być lubianym i kochanym? Szczęśliwe życie małżeńskie Któż z nas nie chce być mądrym Virtus – szczęście dla prawdziwych mężczyzn Śmierć zrównuje wszystkich Wykaz cytowanych sentencji łacińskich w porządku alfabetycznym Retoryka antyczna, czyli jak mówić mądrze, przekonująco i czarująco Zdobywanie przychylności – wstęp mowy Jak mówić jasno i przejrzyście – opowiadanie i konspekt mowy Przekonywanie do swoich racji – argumentacja Etos – to ja jestem dla was wzorem Patos – rozbudzone emocje Logos – rozum ponad wszystko Kwintesencja mowy – zakończenie Prawdopodobieństwo jako środek perswazji retorycznej Śmiech lekarstwem na każdy kłopot – humor w retoryce Figury retoryczne sojusznikiem argumentacji Pytanie retoryczne – figura najważniejsza Metafora – figura boska Antyteza – figura wyrazista Apostrofa – figura sugestywna Ironia – figura podstępna Hiperbola – figura dla niezdecydowanych Powtórzenie – figura pobudzająca Antymetabola – figura wyrafinowana Zakończenie – po co nam łacina? Przypisy Bibliografia Indeks