Estetyczne aspekty japońskiej przestrzeni miejskiej

Szczegóły produktu Niniejsza książka poświęcona jest japońskiej przestrzeni miejskiej, która już na pierwszy rzut oka znacząco różni się od tego, co spotykamy w Europie, w Paryżu, Berlinie czy Pradze. Charakterystyczna dla Japończyków dbałość o uwzględnienie przyrody w planie miasta, swobodne podejście do kategorii wizualności przestrzeni (nieznajomość kategorii „pejzażu miejskiego“), przywiązanie do horyzontalnej perspektywy oraz brak tradycji definiowania przestrzeni publicznej w ramach miasta to jedynie kilka z wielu cech świadczących o unikalności japońskiej urbanistyki. Owe specyficzne strategie i taktyki kreowania przestrzeni miasta zdają się posiadać swoje źródło w zakorzenionej w japońskiej kulturze, odległej od zachodniego paradygmatu filozoficznego, tradycji rozumienia kategorii przestrzeni oraz specyfice wypracowanego przez Japończyków modusu doświadczenia przestrzenności. Istotne wydaje się w tym kontekście zarówno oddziaływanie tła kulturowego (buddyzm, shinto), jak i praktyk wynikających z samej specyfiki zamieszkiwania na aktywnym sejsmicznie, otoczonym morzami, Półwyspie Japońskim. Spis treści Wprowadzenie Ku filozofii miasta Nie tylko Europa Przestrzeń – Podmiotowość O perspektywie i metodzie 1. Japońska czy dalEKOwschOdNia KONcEPcJa PrzEstrzENi? 1.1. Pytanie o tożsamość kulturową – granice definicji 1.2. teorie kultury 1.3. Korzenie definicji przestrzeni – pytanie o tożsamość osobową 1.4. Przestrzeń w Japonii i na zachodziE 1.4.1. tożsamość osobowa 1.4.2. tożsamość estetyczna 1.4.3. Procesy wymiany kulturowej 2. PrzEstrzEń a JEJ bEzPOŚrEdNiE dOŚwiadczENiE 2.1. czym jest doświadczenie bezpośrednie? 2.2. charakter doświadczenia bezpośredniego 2.3. doświadczenie bezpośrednie a doświadczenie przestrzeni 2.3.1. Nishida – shusterman. Obszary zgodności 2.3.1.1. wymiar praktyczny – dowartościowanie cielesności 2.3.1.2. Koncepcja doświadczenia bezpośredniego 2.3.1.3. Jedność psychofizyczna 2.4. Przestrzeń – Pustka 2.4.1. Plan ogólny 2.4.2. Plan indywidualny 2.5. topos ostateczny. Ku pustce fenomenów 2.5.1. trzy rodzaje basho 2.5.2. rodzaje basho a koncepcje przestrzennE 3. stratEgiE KształtOwaNia PrzEstrzENi miEJsKiEJ W Japonii 3.1. Kategoria ‘pustki’ w kontekście kultury japońskiej 3.1.1. architektura dawna. Funkcja kolumny 3.1.2. architektura ogrodów. Ogrody zen 3.1.3. architektura współczesna 3.2. Przestrzeń miejska 3.3. Pustka przestrzeni miejskiej 3.3.1. Pustka przestrzeni – zachóD 3.3.2. Pustka przestrzeni – Japonia 3.3.2.1. dom 3 .3 .2 .2 . No jyuku sha 3.3.2.3. metabolizm 3.4. Odmienne wartościowanie przestrzeni 3.4.1. antywizualność 3.4.2. horyzontalność 3 .4 .2 .1 . Uchi. Przestrzeń wewnętrzna i zewnętrzna domu 3.4.3. Nietrwałość konstrukcji – relacyjność przestrzeni 3.4.3.1. dobór materiałów 3.4.3.2. modularna konstrukcja 3.4.4. Płaszczyzna – linearność 3.5. rodzaje strategii kształtowania przestrzeni miejskiej w Japonii 3.5.1. rola przyrody w planie miasta 3.5.2. Kratownicowy plan miasta 3 .5 .3 . Machi wari 3.5.4. minimalna klasowość 3 .5 .5 . Shakkei zaKOńczENiE ciągłość przestrzenna Odmienność zamieszkiwania architektura japońska współcześnie bibliOgraFia iNdEKs NazwisK ilustracJE